Dostęp do odpowiedniego wsparcia dla osób uciekających przed przemocą domową wciąż pozostaje problematyczny w wielu krajach. Jednym z kluczowych zagadnień, które niedawno przyciągnęło uwagę opinii publicznej, jest problem dyskwalifikacji osób posiadających zatrudnienie z otrzymania kluczowej pomocy. Brytyjska organizacja charytatywna nagłośniła, że mechanizmy wsparcia dla ofiar przemocy domowej nie uwzględniają specyficznych potrzeb tych, którzy, choć posiadają pracę, znajdują się w trudnej sytuacji życiowej.
Procedury pomocowe często koncentrują się na najbardziej bezbronnych grupach, takich jak osoby bezrobotne, osoby z niskimi dochodami lub bezdomne. Choć te grupy niewątpliwie wymagają wsparcia, raporty wskazują, że osoby pracujące, które doświadczają przemocy domowej, także znajdują się w krytycznej sytuacji, wymagającej natychmiastowej interwencji. Skoro praca i stabilność finansowa są często postrzegane jako oznaki względnego bezpieczeństwa, takie osoby mogą być pomijane w systemie pomocy.
Zdaniem ekspertów, bariera kwalifikacyjna oparta na statusie zatrudnienia może w rzeczywistości utrudniać wielu ofiarom podjęcie kroków w kierunku uwolnienia się od oprawcy. Dlaczego posiadając stałe zatrudnienie, ofiara przemocy nie jest automatycznie zdolna do skutecznej ucieczki przed niezdrową sytuacją domową? Koszty mieszkaniowe, opieka nad dziećmi czy transport to tylko niektóre z aspektów, które wymagają wsparcia nawet dla tych, którzy pozornie posiadają niezależność finansową.
Specjaliści z zakresu praw człowieka i pomocy społecznej podkreślają, że potencjalne zmiany w legislacji powinny uwzględniać szersze spektrum kryteriów przy ocenie uprawnień do pomocy. Znosiłoby to ograniczenia, które obecnie eliminują pracujące ofiary z programów wsparcia. Uelastycznienie kryteriów mogłoby pozwolić większej liczbie osób na uzyskanie niezbędnej pomocy, prowadząc do szybszej deeskalacji przemocy w domach i dając ofiarom większą szansę na odbudowanie swojego życia.
W podsumowaniu, jako społeczeństwo musimy zadać sobie pytanie, jakie kroki należy podjąć, aby system przeciwdziałania przemocy domowej był bardziej inkluzywny i skuteczny. Nie możemy pozwolić, aby ofiary były penalizowane za swoją zdolność do pracy, a ich podstawowe potrzeby pomocy były ignorowane z powodu statystyk, które nie odzwierciedlają rzeczywistej sytuacji życiowej. Ostatecznym celem powinno być stworzenie systemu wsparcia, który działa dla wszystkich ofiar przemocy, niezależnie od ich statusu ekonomicznego.