Przez cztery dekady Peter Mandelson, nazywany przez wielu „księciem ciemności” brytyjskiej polityki, odgrywał kluczową rolę w kształtowaniu strategii i kierunku Partii Pracy. Jego zdolności operacyjne, połączone z niezrównanym wyczuciem politycznego klimatu, sprawiły, że był niezbędnym doradcą dla kolejnych liderów laburzystów, począwszy od Neila Kinnocka po Tony’ego Blaira i Gordona Browna. Zdarzało się jednak, że jego działania prowadziły do sporów i konfliktów wewnątrz partii.
Mandelson, którego nazwisko stało się niemal synonimem Nowej Partii Pracy, odegrał znaczącą rolę w przeobrażeniu wizerunku tego ugrupowania w latach 90. Jako architekt strategii „wspinania się do głównego nurtu”, miał istotny wpływ na zwycięstwo Tony’ego Blaira w wyborach w 1997 roku. Jako minister przemysłu i handlu, a później sekretarz ds. biznesu, znany był z bezkompromisowego podejścia do modernizacji brytyjskiego przemysłu.
Jego pozycja w partii była jednak niejednoznaczna. W 1998 roku musiał zrezygnować z rządowego stanowiska z powodu kontrowersyjnego wsparcia finansowego dla zakupu domu, co doprowadziło do pierwszego z jego kilku upadków politycznych. Jak sam przyznał w jednym z wywiadów: „Polityczna percepcja czasem bywa ważniejsza niż prawda”. Słowa te doskonale oddają sposób, w jaki Mandelson manewrował w zawiłościach polityki, często skłonny poświęcić reputację na rzecz osiągnięcia długofalowych celów.
Działania Mandelsona często dzieliły opinię publiczną oraz członków jego własnej partii. Wielu podziwiało jego zdolności do realizacji trudnych reform i przekształceń, podczas gdy inni krytykowali go za zbyt dużą koncentrację na politycznej taktyce kosztem wartości lewicowych. Profesor Tim Bale, czołowy ekspert ds. brytyjskiej polityki, zauważa: „Mandelson znał się na grach politycznych jak mało kto, jednak nie zawsze potrafił zjednywać sobie ludzi personalnym urokiem”.
Jego wpływ wykraczał poza ramy partyjne, kształtując również brytyjską politykę zagraniczną. Jako komisarz UE ds. handlu, Mandelson odgrywał kluczową rolę w negocjacjach międzynarodowych, gdzie jego pragmatyzm i twarde stanowisko często budziły kontrowersje, ale i uznanie.
Podsumowując, Peter Mandelson pozostaje jedną z najbardziej wpływowych, a jednocześnie najbardziej kontrowersyjnych postaci w nowożytnej polityce brytyjskiej. Jego zdolność do poruszania się w politycznym labiryncie stworzyła zarówno wrogów, jak i partnerów. Niemniej jednak, niezależnie od osobistych poglądów na jego temat, nie można odmówić mu ani wpływu na rozwój Partii Pracy, ani umiejętności kształtowania brytyjskiej sceny politycznej w skali, która rzadko się zdarza w współczesnej historii. W dobie szybkich zmian politycznych, spuścizna Mandelsona wspomina się jako przedefiniowanie granic politycznej strategii.
