Brytyjski przemysł rozrywkowy z niecierpliwością spogląda na horyzont, gdzie zarysowuje się ambitny projekt adaptacji kultowego amerykańskiego show „Saturday Night Live”. Zapowiedzi te wzbudzają mieszane uczucia zarówno wśród mediów, jak i widzów. Jak wiadomo, „SNL” jest programem niemal instytucjonalnym, który od 1975 roku nie tylko bawi, ale i komentuje ważne wydarzenia społeczno-polityczne Stanów Zjednoczonych. Brytyjska wersja tego show jawi się jako nie lada wyzwanie, nie tylko z powodu długiej historii i kulturowego zakorzenienia oryginału, ale także różnic w poczuciu humoru między widzami po obu stronach Atlantyku.
Nie jest tajemnicą, że brytyjski humor znacznie różni się od amerykańskiego. Satyra w wykonaniu brytyjskim to często subtelna wariacja na temat ironii i absurdu, co może nie trafić w gusta odbiorców przyzwyczajonych do bardziej bezpośredniego komizmu rodem z USA. Dotychczasowe próby adaptacji amerykańskich formatów show w Wielkiej Brytanii bywały niejednokrotnie postrzegane jako mniej udane. Stąd pytania o to, czy brytyjska adaptacja „Saturday Night Live” będzie w stanie zachować unikalną energię oryginału, a jednocześnie wpisać się w lokalny kontekst kulturowy.
Głównym wyzwaniem przy tego typu przedsięwzięciach jest odpowiedni dobór obsady. Amerykańskie „SNL” jest przecież trampoliną dla wielu obecnie znanych gwiazd, takich jak Eddie Murphy, Tina Fey czy Will Ferrell. Brytyjska wersja zatem wymagać będzie młodych i utalentowanych komików, którzy będą w stanie sprostać oczekiwaniom zarówno tradycyjnych widzów, jak i krytyków. Jak zauważa John Smith, ekspert telewizyjny z renomowanej brytyjskiej fundacji zajmującej się mediami: „Odniesienie sukcesu w takim formacie zależy od chemii między występującymi, ich zdolności do natychmiastowej adorcji różnych konwencji humoru oraz zdolności produkcji do zuchwałych innowacji.”
Wielu ekspertów podkreśla, że głównym atutem, a zarazem wyzwaniem dla brytyjskiego „SNL”, będzie jego zdolność do adaptacji do błyskawicznie zmieniającego się krajobrazu politycznego i społecznego. Aby brytyjskie SNL stało się równie rozpoznawalnym punktem odniesienia jak jego amerykański odpowiednik, musi nie tylko bawić, ale i angażować widzów w sposób, który odzwierciedla ich troski i zainteresowania. Czy brytyjscy twórcy będą zdolni odnaleźć złoty środek między satyrą a aktualnością, pozostaje kwestią otwartą.
Zadanie przed producentami stanowi nie lada wyzwanie, lecz potencjalne korzyści są równie wielkie. Jeśli brytyjskie SNL odniesie sukces, może stać się kluczem do nowych formatów i programów, które w przyszłości zdefiniują przemysł rozrywkowy w Wielkiej Brytanii. Jednak aby to osiągnąć, twórcy muszą stworzyć program, który będzie równie pomysłowy, jak i autentyczny dla lokalnych odbiorców. Dlatego ci, którzy z niecierpliwością czekają na premierę, mają przed sobą scenę pełną możliwości, ale i trudności, które będą musieli pokonać.
