Wprowadzenie do kontekstu dyskusji o finansach publicznych i polityce społecznej w Wielkiej Brytanii nie mogłoby być bardziej potężne niż to, co widzimy obecnie po ogłoszeniu wiosennego oświadczenia z 2025 roku przez Rachel Reeves. Z ponad 3 milionami rodzin dotkniętymi przez szeroko zakrojone cięcia w systemie pomocy społecznej, sytuacja staje się co raz bardziej napięta. To trudna do zignorowania rzeczywistość, która niestety zagościła na dobre w brytyjskim życiu społeczno-ekonomicznym.
Decyzje Rachel Reeves dotyczące niepodnoszenia podatków budzą mieszane uczucia. Z jednej strony, pojawiają się głosy poparcia, uznające, że brytyjskie społeczeństwo jest już wystarczająco obciążone fiskalnie. Reeves objęła stanowisko, obiecując tylko jedno dużego kalibru wydarzenie budżetowe na rok, dlatego dziś nie wprowadza nowych podwyżek podatków. W jej przekonaniu, Brytyjczycy są już dość wysoko opodatkowani, a manifest wyborczy, z którym Partia Pracy doszła do władzy, wyklucza większość oczywistych podwyżek podatkowych. Nie jest też przekonana, by powszechny podatek majątkowy mógł przynieść oczekiwane rezultaty.
Mimo to, wśród kampanierów społecznych i ugrupowań politycznych, takich jak Partia Zielonych, rosną żądania wprowadzenia podatku majątkowego. Wczoraj około 300 osób zgromadziło się na wiecu „Opodatkuj Bogatych” przed Ministerstwem Skarbu, by wyrazić swoją frustrację. Carla Denyer, współliderka Partii Zielonych, podkreślała: „Nierówność w kraju rośnie, ludzie pozostają w tyle, próbując związać koniec z końcem, podczas gdy najbogatsi stają się coraz bogatsi”.
Kolejne cięcia w systemie pomocy, dotykające najbiedniejszych i najbardziej marginalizowanych, przy jednoczesnym nietknięciu ekstremalnego bogactwa najzamożniejszych, spotykają się z ostrą krytyką. Carla Denyer zwraca uwagę na niemoralność takiego podejścia, którego skutki mogą być destrukcyjne zarówno dla społeczności lokalnych, jak i dla całej gospodarki.
Na zakończenie tej analizy, staje przed nami pytanie, czy obecna polityka finansowa Wielkiej Brytanii jest w stanie sprostać wyzwaniom społecznym, jakie niesie. Dla wielu obserwatorów, wybór między cięciem wydatków publicznych a podwyżkami podatków jest iluzoryczny – kluczowe staje się poszukiwanie nowatorskich i sprawiedliwych rozwiązań systemowych. To czas na refleksję nad priorytetami społecznymi i ich praktycznym przekładaniem na polityki publiczne. Bez tych działań, grozi nam, że nie tylko przegapimy szansę na zbudowanie bardziej sprawiedliwego społeczeństwa, ale i zaszkodzimy podstawom przyszłego wzrostu gospodarczego.
