Chińska Starzejąca się Populacja: Konundrum Ekonomiczne i Społeczne
Zmiana wieku emerytalnego nigdy nie jest popularnym krokiem, szczególnie w kraju, który starzeje się zanim zdąży się wzbogacić. Chińska decyzja o podniesieniu wieku emerytalnego nie była więc zaskoczeniem, biorąc pod uwagę, że obecnie jest on jednym z najniższych na świecie i nie uległ zmianie od dziesięcioleci, mimo że długość życia znacznie się wydłużyła. Obecnie kobiety przechodzą na emeryturę już w wieku 50 lat, a mężczyźni w wieku 60 lat, podczas gdy średnia długość życia wynosi około 78 lat – w porównaniu do 44 lat w 1960 roku. Teraz wiek emerytalny mężczyzn wzrośnie do 63 lat, a dla kobiet wyniesie 55 lat (dla pracowników fizycznych) i 58 lat (dla pracowników biurowych). Te zmiany będą wdrażane stopniowo przez najbliższe 15 lat, a pracownicy będą musieli wpłacać większe składki od 2030 roku.
Chiny nie są jedynym krajem borykającym się z problemem starzejącej się populacji i zbyt małej liczby młodych pracowników, którzy mogliby ich wspierać finansowo. Tym, co wyróżnia Chiny, jest fakt, że starzeją się przed osiągnięciem bogactwa, co jest diametralnie różne od sytuacji w krajach zachodnich. Skala wyzwania i tempo, w jakim ono nadchodzi, są nadzwyczajne, w dużej mierze za sprawą dekad restrykcji urodzeń, znanych jako polityka jednego dziecka. To oznacza również, że niewielu emerytów może liczyć na wsparcie swoich dzieci.
Sytuacja ta rodzi szereg pytań dotyczących przyszłości chińskiej gospodarki i społeczeństwa. Wprowadzenie reformy wieku emerytalnego niesie ze sobą zarówno potencjalne korzyści, jak i poważne wyzwania. Z jednej strony, wydłużenie okresu aktywności zawodowej może pomóc w odciążeniu systemu emerytalnego oraz w zapewnieniu, że więcej osób będzie mogło przyczynić się do gospodarki przez dłuższy czas. Z drugiej strony, starsze osoby pracujące dłużej mogą napotykać na problemy zdrowotne, które mogą ograniczać ich zdolność do efektywnej pracy.
W opinii wielu ekonomistów, decyzja o podniesieniu wieku emerytalnego jest konieczna, aby zapewnić trwałość zarówno systemu emerytalnego, jak i gospodarczego kraju. „Podniesienie wieku emerytalnego jest nieuniknione w celu zapewnienia zrównoważonego systemu emerytalnego i stabilności finansowej,” stwierdził prof. Li Wei z Pekińskiego Uniwersytetu Ekonomicznego.
Mimo że taka decyzja napotyka na opór społeczny, opóźnianie reformy mogłoby przynieść jeszcze większe szkody. W dłuższej perspektywie, Chiny muszą także znaleźć sposób na wzrost liczby młodych ludzi wchodzących na rynek pracy. Jednym z potencjalnych rozwiązań jest poluzowanie polityki dotyczącej zatrudniania imigrantów oraz promowanie polityk prorodzinnych, które zachęcą młode pary do posiadania większej liczby dzieci.
Podsumowując, chińskie wyzwanie związane ze starzejącą się populacją jest złożonym problemem, który wymaga wszechstronnych i długoterminowych rozwiązań. Przyjęcie reformy dotyczącej wieku emerytalnego jest jednym z kroków w stronę zaradzenia temu problemowi, ale nie jest to ostateczne rozwiązanie. Rząd i społeczeństwo muszą współpracować, aby znaleźć innowacyjne sposoby na zmniejszenie presji demograficznej i zapewnienie stabilnego rozwoju gospodarczego. To wyzwanie, które dotyczy nie tylko Chin, ale wszystkich krajów starzejących się społeczeństw. Jak zauważa chiński socjolog Zhang Wei: „To czas, by spojrzeć na starzenie się nie jako problem, ale jako okazję do przedefiniowania naszej przyszłości społeczno-ekonomicznej.”
Czy reformy przyniosą oczekiwane efekty, pokaże dopiero przyszłość. Tymczasem warto kontynuować debaty i analizy, które przybliżą nas do zrozumienia i rozwiązania tego globalnego wyzwania.
